بیجار گروس(تبریز كوچك) آذربایجان:

بیجار گروس همینک وسیعترین و پرآب ترین منطقه استان کردستان میباشد و به انبار غله آذربایجان نیز مشهور است. در این منطقه چهار رود پرآب به نامهای « قزل اوزن »، « قمچی چای» ، « اوزون دره»، « تلوار» وجود دارد. اکثر مردم این شهرستان مسلمان و ۹۰% شیعه و ۱۰% سنی هستند .

عمارت حسین خان قیزی در روستای قزیل علی

مهمترین آثار تاریخی بیجار نیز عبارتند از قلعه بزرگ قم چقا، پل تاریخی صلوات آباد، بنای سنگی اوچ گنبد، مسجد تاریخی خسروآباد، تیمچه حاج شهباز خان ، تیمچه امیر تومان متعلق به دوره صفویه، زیارتگاه حمزه عرب، پنجه علی، آثار سد خاکی جعفر آباد، تپه نجف آباد، مقبره آ یت الله فاضل گروسی و قلعه های تاریخی بسیار و مقابر و امامزاده هایی چون سید مسیب سید شکر، مقبره صاحبه، گنبد پیر صالح، مقبره سید خضر از جمله اماکن و آثار تاریخی مو جود در شهرستان بیجار هستند و جمعا" حدود 60 اثر باستانی و تاریخی در آ ن شناسایی شده اند .

پل صلوات آباد در مسیر بیجار به تیكان تپه(تکاب)- آذربایجان غربی

از مساجد بیجار می توان مسا جد قا ئم، جامع بازار، امیرالمو منین، سید ا لشهدا ء، امام رضا، فاطمیه، ابوالفضل، موسی ابن جعفر، حضرت محمد ص، امام حسن، وحسینیه شهر را نام برد.

قروه گروس آذربایجان:

قروه (قوروا) شهری سردسیر در شمال غربی همدان و بر سر راه همدان بوده و در ٩٠ كیلومتری شرق مركز استان سنندج در دشتی وسیع قرار دارد. مركز حكومت این شهر در گذشته روستای قصلان (٧) بوده است. قرار گرفتن‌ در مسیر راه‌ ارتباطی‌ شرق‌ به‌ غرب‌ در طول جادة سنندج به طرف همدان سبب‌ توسعه‌ ‌و آبادی‌ قروه (قوروا) شده است. عوامل‌ موثر در پیدایش‌ این‌ شهر، چشمه‌ های جوشان‌ آب معدنی و گرم (قاینارجا، ایسسی سو و ایلیجالار) در شمال‌ آن، رودهای‌ متعدد و دشت‌ حاصل‌خیزی‌ است كه امروز هم آنرا به یكی از مراكز توریستی آزربایجان تبدیل نموده اند. رودخانه های معروف این شهرستان "آجی چای"، "ازون" (اوزون) و "طهماسب قلی" (تاهماسب قولو) كه آب آنها وارد رود بزرگ قزل اوزن می شود هستند.

قروه به دلیل شرایط خاص زمین ساختی و چشمه های آب گرم و معدنی خود، مورد توجه مسافرین و گردشگران است. از مراكز دیدنی این بخش از آزربایجان، میتوان به پل فرهادآباد، مقبره‌ شیدای‌ نازار، بقعه‌ باباگرگر (باباقورقور - دده قورخود)، حمام‌ قصلان (قاسیلان)‌، و آثار صخره‌ای‌ فرهادتاش (فرهاد داشی)‌، چشمه‌ وینسار و باباگرگر (باباقورقور - دده قورخود) اشاره نمود. همه این مناطق، آزربایجانی و ترك نشین میباشند

نام های تركی مناطق اطراف قروه:

 دلبران(تالپیران)  آختاتار (آغ تاتار)، جان باغی (چان باغی)، قوری چای (قورو چای)، گوجه كند (گؤیجه كند)، گزل قایه (قیزیل قایا)، گیلكلو (گیله كلی)، چمقلو (چوماقلی)، قشلاق (قیشلاق)، قرآغل (قارا آغیل)، اوج بلاغ (اوچ بولاق)، بایتمر (بای دمیر)، یمق (یاماق)، قزلجه كند (قیزیلجا كند)، مالوجه (مالیجا)، علی وردی كریم آباد (علی وئردی)، یكه چای (یئكه چای)، یالقوز آغاج (یالقیز آغاج)، بابا گرگر (دده قورخوت)، باغلوجه (باغلیجا)، بهارلو (باهارلی)، داش كسن (داش كسه ن)، قوجاق، قصلان (قاسیلان)، باشماق، شاه قلی (شاه قولو)، چاغر بلاغ (چاغیر بولاق)، قره بلاغ (قارابولاق)، شاه بلاغی (شاه بولاغی)، نیاز بلاغ (نییاز بولاق)، قاملو (قاملی)، قره بلاغ (قارابولاق) خان، آق داغ، ساری گونئی، ...

بقعه باباگرگر (بابا قورقور یاتیری)

در این محل چشمه‌های آهك‌ساز فراوان، برجستگی‌هایی به وجود آورده‌اند كه مشهورترین آنها «اژدها» با حدود ٣٠٠ متر طول ٥ متر ارتفاع و پهنایی بین ٤ تا ٧ متر نام دارد. هر اندازه ارتفاع آن افزایش یافته، پهنای شكاف آن نیز به علت رسوب‌گذاری جدید تنگ‌تر شده است. در شرق و شمال شرقی اژدها چند برجستگی در جهات مختلف، اما كوچكتر از آن وجود دارد كه محل شكاف خروج آب هنوز در وسط آن به چشم می‌خورد. این برجستگی‌های كوچكتر را دست‌های اژدها می‌نامند. در چندین نقطه آب از شكاف زمین بیرون می‌آید و حفره‌های خروج گاز آن نیز فعال است. طعم آب آن شور و تلخ و گویا برای امراض سوداوی و جلدی مفید است.

در فاصله دو كیلومتری این محل و در مسیر روستاهای «دلبران» (تالپیران) و «قصلان» (قاسیلان) "زیارتگاه بابا گرگر" منسوب به امامزاده سیدجلال الدین دیده می شود كه به گفته اهالی از نوادگان امام باقر (ع) است. این بقعه از دیدنی‌های شهرستان قروه و امامزاده‌ی معتبری است كه در روستای باباگرگر (گورگور) و در شهرستان قروه (قوروا) آزربایجان واقع شده است. امام زاده باباگرگر مکان مذهبی معتبری است كه به باوه گرگر نیز مشهور است.

مدفن این امام زاده بر صخره سنگی بلندی حاصل از آب ها و گازهای معدنی ساخته شده است. مقبره امامزاده از چند بخش تشكیل یافته، اتاق اصلی و گنبدی شكل آن در بخش جنوبی و اتاق های دیگر در ضلع شرقی جای دارد. ورودی بنا به صورت دیوارچینی از خشت و قلوه است و پوشش چوبی دارد و اتاق مقبره دارای گنبدی شلجمی است. در ساخت گنبد از سنگ های لاشه ای محلی روی پایه های خشتی و سنگی استفاده شده است. این بقعه دارای تزئینات خاصی نیست. تاریخ دقیق ساخت بقعه مشخص نیست، ولی به نظر می رسد كه پیش از دوره حاكمیت دولت تركی-آزربایجانی قاجار و توسط معماران محلی ساخته شده باشد.

دنیز بولاغی: چشمه‌آب معدنی بابا گرگر

در ١٨ كیلومتری‌شمال‌شرقی‌شهرستان‌قروه (قوروا)‌، در روستای‌باباگرگر، در فاصله چند صد متری این مدفن چشمه‌ای‌جوشان‌همیشه‌می‌خروشد كه‌به‌آن‌"دنگز" (دهنز، دكنز) می‌گویند كه یكی از مهمترین چشمه های آب معدنی آزربایجان (قرار گرفته در تركیب استان فعلی كردستان) است. "تنگیز" لغتی در تركی باستان به معنای رودخانه بزرگ، دریاچه و دریا بوده، معادل آن در تركی نو، "دنیز" (در تركی چوواشی، "تنگیر") میباشد.

آب‌این‌ چشمه‌كه از دل زمین می جوشد،‌در استخری‌عمیق‌و مدور به‌محیط ‌٢٠٠ متر جمع‌می‌شود و منظره جالبی ایجاد می كند. این‌آب به‌علت‌وجود املاح‌معدنی‌به‌ویژه‌گوگرد رنگ‌آن‌مایل‌به‌سرخ‌است‌و در بعضی‌مواقع‌به‌رنگ‌زرد مایل‌به‌نارنجی لیمویی‌در می‌آید. این نوع آب ها از دسته آب های كلرو بیكربناته مخلوط گازدار و دارای طعم مخصوصی اند و در تركیب خود انیدرید كربنیك داشته و آرام بخش هستند و ظاهرا برای برخی بیماری های دستگاه گوارش مانند سوء تغذیه و نیز راشیتیسم‌و درمان‌تورم‌امراض‌سودایی‌و پوستی‌بسیار موثر اند. علاوه بر اینها چشمه آب تلخ پیرصالح در محدوده شهرستان بیجار (بایجار) برای درمان بیماریهای رماتیسمی مفید است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: